Grein um Stuðmannaball í Grímsey
Birtist í Morgunblaðinu, 18. júlí 2005

„Grímsævintýri gerast enn“

Stuðmenn héldu til Grímseyjar um helgina til að efna nítján ára gamalt loforð við eyjarskeggja. Halla Gunnarsdóttir slóst í för með bandinu til að athuga hvort það væru ekki allir með allt á hreinu.

„GRÍMSÆVINTÝRI gerast enn,“ sagði Valgeir Guðjónsson, stuðmaður, á eftirminnilegu balli í Grímsey. Svona hófst umfjöllun Sveins Andra Sveinssonar, þáverandi blaðamanns, í Morgunblaðinu 29. júlí 1986. Sveinn fylgdi bandinu eftir í þessari stórmerkilegu ferð enda ekki oft sem „heimsfrægar“ hljómsveitir leggja leið sína til Grímseyjar.

Í lok umfjöllunarinnar er haft eftir Stuðmönnum að Grímsævintýri sem þetta skyldu verða árleg þaðan af.

Eitthvað eru árin lengri hjá Stuðmönnum en öðrum landsmönnum því það var ekki fyrr en núna, nítján árum síðar, að loforðið var efnt. Í þetta skipti var enginn Valgeir með og idolstjarnan Hildur Vala komin í stað Röggu Gísla.

Veðurguðirnir eru greinilega með Grímseyingum í liði því þeir skiptu þokunni út fyrir sól og blíðu rétt á meðan flugvélin frá Akureyri flutti Stuðmenn og fylgdarlið yfir hafið.

Eftir að hafa verið sannfærður um að Stuðmenn væru aðalhljómsveit landsins tók sænskur ferðamaður nokkrar myndir af bandinu á flugvellinum en síðan kom hópurinn sér þægilega fyrir á gistiheimilinu sem er einmitt staðsett við hliðina á flugvellinum.

Allir fóru suður

Stuðmenn eru mikið fyrir hefðir og héldu því fyrst fjölskyldutónleika og má ætla að hvert einasta barn í Grímsey hafi litið inn og sungið með. Hildur Vala hafði ekki undan að gefa eiginhandaráritanir en „kallarnir“ sluppu nokkurn veginn við það.

Stuðmenn sýndu það og sönnuðu að þeir eru hljómsveit allra aldursflokka. Ýmist var söngvarinn dansandi við börnin eða börnin fengin upp á svið að syngja í kór. Gleðin skein úr hverju andliti og vart mátti í milli greina hvorir skemmtu sér betur, áheyrendur eða hljómsveitin.

Eftir fjölskyldutónleikana fengu Stuðmenn smá pásu og var liðið þá drifið yfir í næsta hús þar sem vel var veitt af öllu sem þarf til að gera gott kvöld enn betra. Megas var allt í einu kominn á fóninn og þau allra hressustu farin syngja hástöfum. Aðrir létu sér nægja að hanga í eldhúsinu eða stofunni og ræða eitthvað gáfulegt eins og femínisma eða nýjustu plötuna hans Ragga Bjarna.

Fastlínusíminn hringdi og gestgjafinn stoppaði teitina: „Það er verið að hringja úr félagsheimilinu og spyrja hvort Stuðmenn ætli ekki að fara að byrja að spila. Fullt af fólki mætt á staðinn.“

„Eigum við þá ekki að fara að drífa okkur suður eftir,“ heyrðist úr einu horni.

„Suður eftir?“ spurði fávís blaðamaður að sunnan.

„Já, suður í félagsheimili,“ var svarað.

„Er það ekki hérna við hliðina?“

„Jú, einmitt, þú varst þar áðan.“

Svo dreif hópurinn sig suður.

Tónleikagestir fleiri en íbúar

Vel á annað hundrað manns sá Stuðmenn í Grímsey en það fer auðvitað eftir því hvaða mælikvarði er notaður hvort hægt er að kalla það fjölmenni. Stuðmenn eru vanir að spila á stórum tónleikum en sé grímseyskur mælikvarði notaður er rétt að benda á að mun fleiri sáu Stuðmenn en eru yfirleitt búsettir á eyjunni.

Grímseyingar kunna svo sannarlega að skemmta sér. Stemmningin var eins góð og hún getur orðið. Samvinna ólíkra fjölmiðla náði áður óþekktum hæðum á dansgólfinu og allt í einu var Hildur Vala komin á gólfið að stappa niður fótum og hrópa: Meira! Meira! Engu líkara var en að hún hefði gleymt að hún væri hluti af hljómsveitinni.

Að ballinu loknu tók við píanóleikur og söngur í næsta herbergi og hefðbundið, „reykvískt“ stress um að rýma húsið var víðs fjarri. Þau allra hörðustu voru að langt fram undir morgun en smám saman færðist ró yfir eyjuna þótt kríurnar héldu sínu gargi áfram.

Fólk var kannski ekki alveg eins upplitsdjarft næsta dag en engu að síður bros á hverju andliti og alls staðar var talað um hvað það var „rosalega gaman í gær“. Stuðmenn kvöddu Grímey í tveimur hollum og héldu sjóleiðina til Hríseyjar þar sem skemmt skyldi á fjölskylduhátíð. Gamansögurnar gengu í allar áttir í fyrri bátnum en sagan segir að í seinni ferðinni hafi menn verið heldur sjóveikari og sumir verið fram á kvöld að jafna sig.

Blaðamaður skyldi við hópinn á bryggjunni í Hrísey og hélt suður. Helst langaði hann þó að vera á leið suður í félagsheimilið Múlann enda er það greinilega þar sem hlutirnir gerast.